Η νεολαία στην Κύπρο φεύγει από το πατρικό σπίτι αργότερα από τον μέσο όρο της ΕΕ

Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, που δημοσιεύθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2025, οι νέοι στην Κύπρο ξεκινούν κατά μέσο όρο να ζουν ανεξάρτητα από τους γονείς τους σε ηλικία 27,2 ετών. Αυτός ο δείκτης είναι υψηλότερος από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι νέοι φεύγουν από το πατρικό σπίτι περίπου στα 26 χρόνια.

Η ηλικία στην οποία οι νέοι αποφασίζουν να ξεκινήσουν ανεξάρτητη ζωή εξαρτάται από τις πολιτιστικές παραδόσεις, τις οικονομικές συνθήκες και τη διαθεσιμότητα στέγης. Στην Κύπρο, όπως και σε άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης, τα παιδιά παραμένουν παραδοσιακά περισσότερο στο οικογενειακό περιβάλλον. Στο γεγονός αυτό επηρεάζουν οι υψηλές ενοικιάσεις, η περιορισμένη προσφορά προσιτής κατοικίας και οι ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί.

Η Eurostat σημειώνει ότι μόνο το 2,8% των νέων στην Κύπρο αντιμετωπίζει τον λεγόμενο «υπερβολικό φόρτο εξόδων για στέγη». Αυτό σημαίνει ότι μόνο ένα μικρό ποσοστό νέων ξοδεύει για στέγη πάνω από το 40% του εισοδήματός του. Για σύγκριση, σε ορισμένες χώρες της ΕΕ το ποσοστό αυτό ξεπερνά το 15–20%. Έτσι, η Κύπρος κατατάσσεται μεταξύ των χωρών με τα χαμηλότερα ποσοστά στην Ευρωπαϊκή Ένωση για αυτό το κριτήριο.

Στατιστικά στοιχεία αντικατοπτρίζουν ένα ευρύτερο κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο. Από τη μία, οι νέοι στην Κύπρο αντιμετωπίζουν λιγότερο συχνά υπερβολικό κόστος ενοικίασης σε σχέση με τους συνομηλίκους τους σε άλλες χώρες της ΕΕ. Από την άλλη, η καθυστερημένη αποχώρηση από το πατρικό σπίτι υποδηλώνει ότι η ανεξάρτητη ζωή συχνά αναβάλλεται για οικονομικούς, κοινωνικούς ή πολιτιστικούς λόγους.

Οι αναλυτές επισημαίνουν ότι η τάση καθυστερημένης αποχώρησης από την οικογενειακή στέγη δεν χαρακτηρίζει μόνο την Κύπρο, αλλά και αρκετές άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης. Ταυτόχρονα, στις βόρειες και σκανδιναβικές χώρες οι νέοι αρχίζουν να ζουν ανεξάρτητα πολύ νωρίτερα — συχνά ήδη σε ηλικία 20–22 ετών.

Συνεπώς, η Κύπρος παρουσιάζει μια ιδιαίτερη κατάσταση: παρά το σχετικά χαμηλό κόστος στέγης, οι νέοι παραμένουν περισσότερο χρόνο με τους γονείς τους από τον μέσο όρο της ΕΕ. Ο συνδυασμός οικονομικών και πολιτιστικών παραγόντων συνεχίζει να διαμορφώνει τα χαρακτηριστικά της τοπικής κοινωνίας και των οικογενειακών σχέσεων.